Na het volgen van het programma kan ik in elk geval zeggen dat er verbetering is opgetreden in de manier waarop ik reageer. De bewustwording van wanneer ik mezelf moet dwingen tot een ‘momentje van time-out’ is er in de meeste gevallen wel. Daarnaast merk ik ook dat mijn kinderen anders reageren dan voorheen, bijvoorbeeld bij herhaaldelijk om iets zeuren, huilen en dreinen. Waar ik voorheen - na 5 keer dezelfde waarschuwing - zou zijn gaan schreeuwen om resultaat te krijgen, blijf ik nu kalm en blijf op praat-niveau. Daardoor houdt het huilen van mijn jongste dochter ineens op. Verrassend om te merken!
Natuurlijk heb ik nog wel momenten gehad waarop ik achteraf vond dat ik het rustiger had kunnen aanpakken. Ook mijn kinderen moeten nog wennen aan mijn andere manier van reageren en proberen hun grenzen uit. Pas wanneer ze merken dat die nog steeds hetzelfde zijn – maar dat alleen mijn manier om die kenbaar te maken gewijzigd is – binden ze in.
Verder vermijd ik ‘triggermomenten’. Bijvoorbeeld bij de drukte die in de middag ontstaat wanneer allebei de dochters 2 vriendinnetjes mee naar huis nemen. Voorheen zou ik aan het einde van de middag strijd hebben geleverd over het opruimen van de bende. Nu heb ik een duidelijke afspraak gemaakt: met meerdere kinderen speel je bij mooi weer gewoon buiten, omdat 5 meiden op 1 slaapkamer ineens onevenredig meer rotzooi maken dan 2. Wanneer er maar 1 vriendinnetje komt spelen, mogen ze op hun slaapkamer hun gang gaan en ruimen ze op.
Natuurlijk moet ook deze nieuwe afspraak nog even goed bij de dames herhaald worden, maar het begint bij hen door te dringen.
Dagelijks herhaal ik wat ik heb geleerd, wat helpt ook om me weer even ‘voor te bereiden’ voordat ik de kinderen ophaal van school, zodat ik stilsta bij mijn reactie. Ik zorg voor randvoorwaarden als bijvoorbeeld iets gegeten hebben voordat ik naar school fiets (een knorrende maag helpt ook niet mee aan de feestvreugde). De combinatie van dit alles lijkt voorlopig goed te werken.
Ik merk dat wat je zei tijdens de training, dat alleen het zetten van de stap naar de cursus heel goed is, en het bewust zijn van het feit dat er iets moet gaan gebeuren, al een hele belangrijke stap was in de goede richting. Het helpt gewoon om tegen mezelf te kunnen zeggen: denk aan je cursus, die heb je niet voor niets gevolgd.
Ik zal over een tijdje zeker nog een telefoongesprek met je inplannen, om te kijken of alles nog goed gaat en om je feedback te krijgen.