Hoe een moeder de woedeproblemen van haar kind veroorzaakte zonder te weten waarom (en wat ik heb geadviseerd)
Een tijd geleden sprak ik met een moeder die tegen een heel groot probleem aanliep: haar zoon van 9 was nogal agressief. De school had haar aangesproken en zelfs gedreigd met schorsing voor een paar dagen. Hij ging tegen iedereen tekeer: op school tegen kinderen en tegen de directeur, op straat tegen voorbijgangers, zelfs tegen leerkrachten. Daarbij werden scheldwoorden en een handgemeen vaak niet geschuwd (ook niet tegen volwassenen).
Hoe kon dit toch allemaal gebeuren, vroeg moeder zich af. Ze snapte er helemaal namelijk helemaal niets van. Dat was meteen een belangrijk onderdeel van wat ik met haar wilde onderzoeken en later ook inderdaad adviseerde.
Ze gaf hem alles wat hij wilde en nog was het blijkbaar niet genoeg. Deze jongen mocht alles en was eigenlijk niet gewend om grenzen aangereikt te krijgen. Elke keer als hij wat deed, was moeder bang voor een woedeuitbarsting en liet daarom deze jongeman zijn gang gaan, in de hoop dat hij uit zichzelf tot bedaren kwam. Het ging echter van kwaad naar erger. Ze had op allerlei sites gelezen dat je negatief gedrag moet negeren.
Ze vond hem best ook wel een beetje ondankbaar en ze voelde zich niet echt gewaardeerd. Ik vroeg aan haar of ze er zelf wel eens boos van werd. ‘Zeer regelmatig’, was het antwoord. En haar man ook. Want “dat rotjong” haalde regelmatig het bloed onder de nagels vandaan, dat wekte zoveel ergernis en boosheid op. Ze werd dus zelf behoorlijk boos en vond het niet meer dan terecht dat ze dat op niet mis te verstane wijze liet merken. Daarmee leerden zij hun zoon dat als er uiteindelijk grenzen werden gesteld, deze ook flink en vooral boos mochten worden gecommuniceerd.
Voor haar gevoel had deze knul al zoveel schade veroorzaakt (emotioneel en financieel) dat ze alleen nog maar in negatieve termen kon denken en spreken. Elke keer dat ze over haar zoon sprak was dat vooral negatief. Ook al deed hij iets leuks of goeds. Dan dacht ze meteen dat hij wat van haar wilde hebben.
Op mijn vraag of ze 3 dingen kon opnoemen die ze leuk vond aan hem, kwam een pijnlijke stilte (aiii…). De jongen bleek erg op te fleuren als hij te horen te krijgen dat hij iets goed had gedaan, maar ook door af en toe te horen te krijgen dat zijn ouders van hem hielden en dat ze blij met hem waren.
Door dit consequenter toe te passen en het ook zo te voelen, merken ze nu dat hun zoon zich ‘anders’ (lees: rustiger en socialer) gaat gedragen. Hij kwam nu zelfs met een vriendje thuis, wat voorheen eigenlijk nooit gebeurde. Dat betekent dat hij op school prettiger in de omgang lijkt te zijn geworden.
Samengevat komt het advies dat ik deze moeder heb gegeven op het volgende neer:
- Stel grenzen aan negatief gedrag, zodat kinderen met grenzen leren omgaan. Heb je moeite daarmee, zoek iemand op die je dat kan leren (of neem met mij contact op)
- Kinderen apen na. Als jij boos excessief boos wordt, nemen kinderen dat over
- Voel verbinding met je kind en communiceer dat ook. Dit lijkt vanzelfsprekend maar ik merk dat ouders vaak gefixeerd zijn op wat beter kan in plaats van wat goed gaat. Waardeer je kind om wie hij of zij is, niet alleen om zijn prestaties.
Uiteraard hoop ik dat het thuis bij jou anders gaat, maar het kan ook zo zijn dat jouw situatie ergens lijkt op de situatie die ik hierboven kort heb verteld.
Mocht je vragen hebben, laat het mij dan a.j.b. weten.
Doe nu je aanvraag voor je gratis DoorbraaksessieOnline trainingen
Van heet naar koel Online
Van heet naar koel Online (Premium)
Trainingen in Hilversum
Van heet naar koel in 1 dag
Driftkikker 3-daagse
VIP voor Driftkikkers met publieke functie
Doorbraaksessie aanvragen
Een Doorbraaksessie voor mijzelf
Help! Een Driftkikker in ons bedrijf!
Toegang voor leden
Overzicht
Aankondigingen
Training Driftkikker
Contactgegevens
Routebeschrijving en adres
Over Camiel
Referenties
Pers
